تاریخچه شعر پارسی:

درسال 1326 شاملو باانتشار دفترشعری به نام “آهنگ های فراموش شده” درمسیرشعرنیمایی قدم برمی دارد, به جهت اینکه این مجموعه شعرشامل اولین شعرهای سپید درادبیات پارسی است,بعدها کتاب دیگری از احمد شاملو به نام “قطعنامه” به چاپ رسید که درآن چهار قطعه بلند به سبک شعر سپید سروده شده است و شاملو با عبور از شعر نیمایی دراین چهار قطعه پایه گذار شعر سپید در ایران
می شود.در دهه هشتاد شمسی شاعران بسیاری به این سبک روی آوردند و درحال حاضراین قالب از شعر یکی از پرکاربردترین و محبوب ترین قالبهای شعر در زبان و ادبیات پارسی است .
از شاعران مطرح دراین عرصه می توان به احمدشاملو,بیژن جلالی,سیدعلی صالحی,منوچهرآتشی,احمرضااحمدی,رضابراهنی,
منصوراوجی,علی باباچاهی,علی موسوی گرمارودی,طاهره صفارزاده,سلمان هراتی,سیدحسن حسینی,حسین منزوی, علرضا روشن , گروس عبدالملکیان , رضاکاظمی , شفیعی کد کنی و… اشاره نمود.
درادامه نمونه ای ازشعرهای احمد شاملو رابه عنوان پایه گذار شعر سپید درایران رابرایتان انتخاب کرده ایم.

قصه نیستم که بویی
نغمه نیستم که بخوانی
صدانیستم که بشنوی
یاچیزی چنان که ببینی
یاچیزی چنان که بدانی
من دردمشترکم
مرافریادکن…

“احمد شاملو”

روزی مادوباره کبوترهایمان راپیداخواهیم کرد
ومهربانی دست زیبایی راخواهدگرفت
روزی که کمترین سرود
بوسه است
وهرانسان
برای هرانسان
برای هرانسان
برادری ست
روزی که دیگردرهای خانه هایشان رانمی بندند
قفل,
افسانه ایست
وقلب
برای زندگی بس است
روزی که معنای هرسخن دوست داشتن است
تاتوبه خاطرآخرین شعررنج جستجوی قافیه نبرم
روزی که هرلب ترانه ییست
تاکمترین سرود,بوسه باشد
روزی که مادوباره برای کبوترهایمان دانه بریزیم
ومن آن روزراانتظارمی کشم
حتی روزی که
دیگرنباشم…

“احمد شاملو”